Mówi się o nim – aktor, poeta, człowiek gór, myśliciel, filozof, człowiek pokoju i dialogu, pielgrzym, inspirator zmian na świecie, mistyk, człowiek wiary i święty. Takiego Jana Pawła II pamięta wielu z nas. Z okazji 103. rocznicy urodzin wielkiego wadowiczanina chcemy przypomnieć jego niezwykłą osobę oraz dokonania, które zmieniły nie tylko oblicze naszego kraju, ale i całego świata.
Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku po godz. 17.00 w Wadowicach w przyrynkowej kamienicy w rodzinie Karola Wojtyły seniora i Emilii z domu Kaczorowskiej. Ojciec pracował jako urzędnik administracji wojskowej w stopniu porucznika. Matka zajmowała się domem, a w wolnym czasie krawiectwem.
Mały Karol zwany był przez najbliższych, przyjaciół i kolegów Lolkiem. Gdy Karol miał niespełna dziewięć lat, umarła jego matka. Trzy lata później zmarł jego starszy brat Edmund. Młody lekarz zaraził się od pacjentki szkarlatyną w szpitalu w Bielsku (dziś Bielsko-Biała). Ta śmierć, w pewien sposób tragiczna, odcisnęła również piętno na życiu przyszłego papieża.
Lata spędzone w Wadowicach to również czas edukacji szkolnej. Młody Wojtyła rozpoczął przygodę ze szkołą mając 6 lat. Został wtedy uczniem Szkoły Powszechnej w Wadowicach. W 1930 r. rozpoczął naukę w męskim Gimnazjum Humanistycznym im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Wtedy wstąpił do kółka ministranckiego. W latach gimnazjalnych szybko odkryto Jego talent pisarski i aktorski. Nie tylko grał w spektaklach ale podejmował się nawet ich reżyserii. Tworzył także pierwsze wiersze.
Po zdaniu egzaminu maturalnego w 1938 r., Karol Wojtyła rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Po wybuchu II wojny światowej Karol, aby utrzymać siebie i ojca znalazł pracę w Zakładach Chemicznych „Solvay”. Była to ciężka praca w kamieniołomach. Na początku 1941 r. zmarł mu ojciec, który został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
W 1942 r. Karol Wojtyła postanowił odmienić swoje życie. Wstąpił do tajnego seminarium duchownego. Po wojnie, Wojtyła ukończył czteroletnie studia teologiczne. W listopadzie 1946 r. z rąk kardynała Sapiehy otrzymał święcenia kapłańskie. Niedługo potem wyjechał do Rzymu na studia na Collegium Angelicum. Po zdaniu egzaminu licencjackiego Wojtyła przeznaczył drugi rok studiów na pisanie doktoratu.
Gdy powrócił do ojczyzny, Karol jako wikary, został skierowany do Niegowici, a po roku do parafii św. Floriana w Krakowie. Cieszył się sympatią wiernych, a zwłaszcza młodych ludzi. Studenci będący w otoczeniu księdza, a potem biskupa Wojtyły tworzyli tzw. Środowisko. Wówczas nadali oni swojemu duszpasterzowi przydomek „Wujek”.
W 1951 r. został skierowany do pracy naukowej na uniwersytecie. Uwieńczeniem jego wysiłków naukowych była praca habilitacyjna obroniona w 1953 r. W wieku 38 lat, Karol został najmłodszym biskupem w Polsce. Dewizą nowo mianowanego krakowskiego biskupa stały się słowa: „Totus Tuus” (Cały Twój), które pozostały także dewizą papieża Jana Pawła II.
Ważnym wydarzeniem w życiu bpa Wojtyły był Sobór Watykański II (1962-1965), którego był aktywnym uczestnikiem. W 1963 r. papież Paweł VI nominował Karola na stanowisko arcybiskupa krakowskiego, a w 1967 r. mianował go kardynałem.
W 1978 r. kardynał Karol Wojtyła uczestniczył w Rzymie w konklawe na którym wybrano Jana Pawła I, który po miesiącu urzędowania zmarł. Na początku października tego samego roku odbyło się kolejne konklawe. W wyniku głosowania przeprowadzonego 16 października 1978 r. nowym papieżem został kardynał Karol Wojtyła. Był to pierwszy od 455 lat papież nie Włoch.
Pontyfikat Jana Pawła II jest 3 co do długości trwania, ponieważ trwał 26 lat i 5 miesięcy. W czasie jego trwania Papież Polak wprowadził wiele zmian. Między innymi dzięki niemu Kościół Rzymskokatolicki wszedł w nowe tysiąclecie chrześcijaństwa, został obalony komunizm. Był również niestrudzonym podróżnikiem, który głosił orędzie pokoju na całym świecie. Angażował się w obronę praw rodziny i dzieci nienarodzonych. Wykazywał dużą troskę o ubogich, chorych i starszych. Do jego wielkiej spuścizny należy również organizacja Światowych Dni Młodzieży. Jako głowa Kościoła zreformował Kodeks Prawa Kanonicznego i Katechizm Kościoła Katolickiego. Szczególnym punktem jego pontyfikatu było zawierzenie całego świata Matce Bożej oraz Bożemu Miłosierdziu. Był prawdziwym liderem wśród przywódców religijny, ponieważ spotykał się z wyznawcami różnych wyznań i religii oraz zorganizował w 1986 r. w Asyżu Międzynarodowy Dzień Modlitwy o Pokój. W spotkaniu tym wzięło udział 47 delegacji reprezentujących Kościoły i wspólnoty chrześcijańskie oraz 13 religii niechrześcijańskich. Bardzo często określa się go jako papież pielgrzym, Apostoł narodów, Piotr naszych czasów, bowiem w czasie trwania jego pontyfikatu odbył 104 zagraniczne podróże apostolskie i odwiedził aż 129 krajów na całym świecie.
Również jako głowa Kościoła Rzymskokatolickiego nie próżnował, bowiem opublikował liczne dokumenty: 14 encyklik, 14 adhortacji apostolskich, 11 konstytucji apostolskich, 45 listów apostolskich, 31 Motu Proprio. Był niestrudzony w wynoszeniu ludzi na ołtarze. Beatyfikował i kanonizował Sługi Boże z całego świata. Wśród nich jest 1338 osób beatyfikowanych i 482 kanonizowane. W czasie pontyfikatu odbywał liczne spotkania i audiencje. Były to oficjalne i nieoficjalne spotkania z głowami państw i premierami. Jan Paweł II jest niezaprzeczalnie związany z historią Polski. Jako papież aż osiem razy podróżował do Ojczyzny.
Zmarł 2 kwietnia 2005 r. o godzinie 21.37. W pogrzeb Papieża uczestniczyło 300 tysięcy wiernych, wśród których dało się słyszeć wyraźnie słowa „Santo subito!”.
W 2011 r. beatyfikacji papieża Polaka dokonał papież Benedykt XVI w Rzymie. Na datę liturgicznego wspomnienia bł. Jana Pawła II wybrano dzień 22 października, przypadający w rocznicę uroczystej inauguracji pontyfikatu papieża Polaka.
Cztery lat później, w 2014 r. kanonizacji Jana Pawła II dokonał papież Franciszek. Stało się to w niedzielę Bożego Miłosierdzia, 27 kwietnia w Rzymie.
Fot. M. Mateja, Trzecia wizyta Jan Pawła II w Wadowicach, 16.06.1999 r.
Wprowadzono: 18 maja 2023